* * *

ალბათ კრიტიკა ადვილი რამ არის, მაგრამ არა ყოველთვის. ხშირად მას არასწორად იგებენ, შენ თვითონ ზედმეტი მოგდის, ადამიანებს ზედმეტად ხდვებათ გულზე, არ სურთ აღიარება, ან თვლიან რომ შენ არ ხარ მართალი. ეს რაღაცები ძალიან ბუნებრივია. ვაღიარებ, რომ ძაალიან რთულია აიღო საკუთარ თავზე ამხელა პასუხისმგებლობა, იყო ობიექტური, წერო სიმართლე, თან გამოხატო საკუთარი აზრი და მერე კიდევ იმ ადამიანების კრიტიკას გაუძლო, ვინც ამის წაკითხვას მოახერხებს. მე ვფიქრობდი, რომ ეს ჩემი ბლოგია და მასში რასაც მინდა იმას დავწერ (ზოგადად ბლოგები ამისთვის არის ხომე), მაგრამ ამ შემთხვევაში, მე ჩემდაუნებურად დავიკისრე პასუხისმგებლობა, იმიტომ რომ ფრენბურთი არ არის განებივრებული გაშუქებით მედიის მხრიდან. მოკლედ, რაც არ უნდა იყოს, ბოდიშს გიხდით ამ აჟიოტაჟისვთის ვისაც გეწყინათ, ვისაც არ გწყენიათ, ვისაც გაგისწორდათ და მათაც, ვისაც გკიდიათ. ნეტავ რატომ გამიკვირდა ეს ყველაფერი მაშინ, როდესაც საქართველოში ზოგადად არ არის აღიარებული ჯანსაღი კრიტიკა და ადამიანური დავა, კამათი. მე უბრალოდ კიდევ ერთხელ გამოვხატავ საკუთარ აზრს და ამ აზრს არავის გახვევთ.

1. მე მინდა, რომ ეს სპორტი ყველასთვის იყოს ფრენბურთი და არა - ფრემბურთი, ხელბურთი ან კალათბურთი; 2. მე მინდა, რომ ჩვენ გავხდეთ კიდევ უფრო მეტნი და ფრენბურთი - პოპულარული; 3. მე მინდა, რომ მწვრთნელებს ჰქონდეთ მაღალი ხელფასები, რათა შეძლონ ამ საქმის თავისუფლად, დიდი სიყვარულით კეთება პრობლემებისა და უკანონო გადახვევების გარეშე; 4. მე მინდა, რომ ჩვენთან დაისადგუროს სიმშვიდემ და ერთმანეთს მეტი პატივისცემით მოვეპყრათ; 5. მე მინდა, რომ ახალი მოსული ბავშები ძველმა "კარგმა მოთამაშეებმა" არ დაჩაგრონ და მათ ზევიდან არ უყურონ. საერთოდ არავინ დაიბრალოს ლიდერობა და ვარსკვლავობა თვითნებურად; 6. მე მინდა, რომ ყველაფერი წყდებოდეს სამართლიანად და არავინ იჩაგრებოდეს უმიზეზოდ; 7. მე მინდა, რომ ფრენბურთში მოიშალოს საქართველოსთვის ასეთი დამახასიათებელი ნაცნობობის ინსტიტუტი; 8. მე მინდა, რომ ფრენბურთელებმა პირველ რიგში იფიქრონ ხოლმე ვარჯიშზე და ერთმანეთს შეეჯიბრონ მოედანზე; 9. მე მინდა, რომ მომავალმა პრეზიდენტმა თავი არ დაზოგოს ფრენბურთის ფეხზე დაყენებისათვის და არ მოირგოს სავარძელი, როგორც ქართველები ხშირად ვირგებთ ხოლმე; 10. მე მინდა, რომ მოთამაშე და მწვრთნელი ერთნაირად კარგად დაიხარჯონ; 11. მე მინდა, რომ მოთამაშესა და მწვრთნელს შრომა დაუფასდეთ; 12. მე მინდა, რომ რაც შეიძლება უფრო მეტმა ადამიანმა გამიგოს სწორად; 13. მე მინდა, რომ ზოგადად ერთმანეთს გავუგოთ ხოლმე და დავაფასოთ, გადავდოთ პიროვნული წყენა გვერდზე; 14. მე მინდა, რომ საქართველოს ჩემპიონატები იყოს ისეთი სანახაობრივი, რომ კიევის დარბაზი მაყურებლებისთვის არანაირად არ იყოს საკმარისი; 15. მე მინდა, რომ ქართველი ფრენბურთელები რაც შეიძლება უფრო ხშირად გავიდნენ საერთაშორისო ტურნირებზე, ელემენტარულ უნივერსიადებზე; 16. მე მინდა, რომ ჩვენი ბავშვები საზღვარგარეთ წავიდნენ სათამაშოდ და საჭირო დროს ნაკრებს დაეხმარონ ხოლმე; 17. მე ალბათ კიდევ ბევრი რამ მინდა, დარწმუნებული ვარ თქვენც... 18. მე მინდა, რომ ასეთი პოსტის დაწერის სურვილი აღარ გამიჩნდეს და უფრო მნიშვნელოვან რაღაცებზე მოგვიწიოს შემდეგში ფიქრი... წარმატებები ჩვენ!

P.S. კიდევ მინდა, რომ მას, ვინც არ ფიქრობს ფრენბურთის კარიერაზე, ჰქონდეს საშუალება ისიამოვნოს ამ სპორტის თამაშით :))