დღეს ფრენბურთი "გამახსენდა"

უცნაურია, რას ნიშნავს ფრენბურთი "გამახსენდა", ალბათ ბევრს გაგიკვირდებათ, რადგან უმეტესობას ის ყოველთვის გახსოვთ და პრინციპში მეც. გეთანხმებით, მაგრამ დღეს ისევ გამახსენდა თუ როგორ მიყვარს ეს სპორტი. სპორტი, რომელმაც მე შემცვალა და არ ვნანობ ფრენბურთთან ერთად გატარებულ არც-ერთ წუთს. შრომა, მონდომება, მაინც წაგება, თამაშის "არწასვლა", გაფუჭბული ბურთები, გულის აცრუება, ნერვების მოშლა. ეს ყველაფერი თან სდევს მას, მაგრამ მაინც როგორი მაგარია... იმიტომ რომ ბოლოს გამახსოვრდება ის ძალიან მაგარი ჩაგდებული ბურთები, მოგებული თამაშები ან თუნდაც, წაგებული, მაგრამ გემრიელად ნათამაშები სეტები. დღეს გამახსენდა და ძალიან დამწყდა გული, რომ თავის დროზე კიდევ უფრო მეტად არ მოვინდომე და ბევრად მეტი არ ვიმუშავე საკუთარ თავზე. ჯერ კიდევ მაშინ, როდესაც ამბობდნენ "პერსპექტიულიაო". ეს ბევრ რამეს შემიძლია დავაბრალო, მაგრამ, პირველ რიგში, ჩემ თავზე გავბრაზდი... არ ვიცი რატომ ასე უეცრად, მაგრამ გავბრაზდი და ძალიან დამწყდა გული. იმაზეც დამწყდა გული რომ მაშინ, როდესაც ამას მივხვდი, მეტის გაკეთების საშუალება არ მაქვს და ჩემი დრო წავიდა. უკვე აზრი აღარ აქვს ამაზე ნერვიულობას, მაგრამ მაშინ რატომ არ დამარტყა თავში და არ გადავწყვიტე, რომ 30-40 პასით მეტი გამეკეთებინა, როდესაც 500-ს ან 1000-ს მავალებდნენ? რატომ არ ვაკეთებდი მეტ ნახტომს? ან რატომ ვთრგუნავდი საკუთარ თავს თამაშის დროს და არ ვაკეთებდი ჩემს მაქსიმუმს, როდესაც ამის გაკეთება თავისუფლად შემეძლო? დღეს, ამდენი წლის მერე, ეს განვიცადე, უმიზეზოდ და მტკივნეულად. მივხვდი, რომ საშინლად მომენატრა ფრენბურთი. ცოტა ხნის წინ ჩემი მონატრებული თამაშიც მერგო, ძალიან ვისიამოვნე. მაშინ, როდესაც საერთოდ არაფრის გაკეთება არ შემეძლო და უბრალოდ სიამოვნებისთვის ვთამაშობდი, გამომდიოდა ის, რაც ძალიან დიდი ხანია არ გამიკეთებია და ალბათ ადრეც ზოგჯერ არ გამომდიოდა. კარგ დარტყმაზე უზომო სიხარულს განვიცდიდი და მეგობრებს ვეუბნებოდი, რომ ის დღე ჩემთვის ბედნიერი იყო :D ვიცი, სასაცილოა, მაგრამ ეს სადღაც შიგნიდან მოდის, სითბო იღვრება მთელ ორგანიზმში და მოულოდნელად ხვდები, რომ სახეგაბადრული დგახარ და არ გაინტერესებს, რამდენად უსუსური იქნებოდა ეს შენი მოპოვებული ქულა რომელიმე პოლონელი ფრენბურთელისთვის (რა შუაშია პოლონელი, მაგრამ მაინც... პ.ს. ყოველთვის მომწონდა მათი ნაკრები :)) მოკლედ, დღევანდელმა ამ განცდებმა, რომ მე ჩემგან დამოუკიდებელი (უფრო სწორად, ჯანმრთელობაზე დამოკიდებული) მიზეზების გამო ფრენბურთს თავი დავანებე, საკმაოდ ცუდ ხასიათზე დამაყენა, მაგრამ ერთმა ძალიან საყვარელმა ადამიანმა გამახსენა, რომ მთავარია მახსოვდეს ის, რაც მიყვარდა და მიყვარს, მახარებდა და მახარებს ფრენბურთში. მეც დავეთანხმე, კარგ ხასიათზეც მოვედი და ეს ბლოგიც გამახსენდა (თურმე ცალკე ფოლდერი მაქვს გაკეთებული, რომელშიც ამ ბლოგისთვის მომზადებული უამრავი ფოტო მაქვს შენახული) ამ ბლოგმა კი ის გამახსენა, თუ როგორი ენთუზიასტი ვიყავი მაინც :D ენთუზიაზმით აღსავსე საზოგადოებავ, იმიტომ რომ ყველა ფრენბურთელი, ვფიქრობ, ასეთია :)) დაიხარჯეთ, რომ პირველ რიგში, საკუთარ თავს ასიამოვნოთ ახლა და პრინციპში, ეს მომავალშიც ძალიან გაგისწორდებათ. გიყვარდეთ, შეიგრძენით ფრენბურთი და დანარჩენი თავად მოვა. წარმატებები!

WHAT IF THERE WAS NO VOLLEYBALL?

ოდესმე გიფიქრიათ ამაზე, როგორი იქნებოდა თქვენი ცხოვრება ფრენბურთის გარეშე?

ვფიქრობ ბევრს გიფიქრიათ და ცოტა ცუდი სურათი დაგიხატავთ გონებაში ან შეიძლება კარგი :)) 1) არ გეყოლებოთად მეგობრები, რომლებიც შეიძინეთ ფრენბურთის მეშვეობით; 2) არ გექნებოდათ იმდენი ტკბილი მოგონება, რომელიც გაქვთ ახლა სწორედ ფრენბურთის, ამ მეგობრებისა და თამაშების შეკრებების შედეგად; 3) ახლა ნეტა თუ წარმოიდგენთ რაში დახარჯავდით იმ დროს, რომელიც ფრენბურთისთვის დახარჯეთ? ალბათ ბევრი ახლა გაიფიქრებს ვისწავლიდიო ან რაიმე სასარგებლოზე დავხარჯავდი ამ დროსო... კი, ესეც მართალია რაღაც მხრივ, მაგრამ ჩემი აზრით, ფრენბურთთან ერთად ადამიანს შეუძლია მოინდომოს და არც სხვა საქმეს მოაკლოს საჭირო დრო...თანაც მაშინ, როდესაც საქართველოში ფრენბურთი დიდად არ ფასობს და თავს არავინ იკლავს ვარჯიშით ზოგიერთი გამონაკლისის გარდა; 4)ფრენბურთზე რომ არ შემოსულიყავით, შეიძლება ახლა სადმე კარგ ადგილას გემუშავათ... ნუ ესეც ძალიან სადაო საკითხია... 5) ფრენბურთის გარეშე ალბათ არ გახდებოდით შედარებით დამოუკიდებლები; 6) ვერ მიიღებდით რაღაც გარკვეულ ცხოვრებისეულ გამოცდილებას, შეიძლება ძალიან მცირეს, მაგრამ ესეც გარკვეული გამოცდილებაა, რომელიც ალბათ ცხოვრებაში გამოგვადგება; 7) ზოგი ნერვებსაც დაზოგავდა, წარუმატებლობის, პირობის არშესრულების ან მეგობრის მხრიდან ცუდი მოქცევის გამო რომ მოიშალა, მაგრამ ეგეც არაფერი :)) ესეც გარკვეულწილად წინა პუნქტს უკავშირდება, ასეთი რაღაცების გამოცდაც აუცილებელია ცხოვრებაში და მომავალშიც ალბათ არაერთი გველის :)) 8) ზოგიერთი ჩვენგანი გარკვეულ ქვეყნებს ან თუნდაც საქართველოს ქალაქებს არ მოინახულებდა. რა მაგარი იქნებოდა ჩემპიონატების მსვლელობისას სვანეთში, რაჭა-ლეჩხუმში, ხევსურეთში ან თუშეთში რომ დაგვჭირვებოდა წასვლა. სუფთა ჰაერი, ულამაზესი ბუნება და ფრენბურთი მეგობრებთან ერთად <3 მმმ... ნეტარებაა :))

სავარაუდოდ ასეთი ადგილი არ გამოდგებოდა ჩემპიონატისთვის, მაგრამ პირდაპირაც ნუ გაიგებთ ნათქვამს :)) 9) ძალიან ელემენტარული რამ, არ იქნებოდით ... ასე ვთქვათ... სპორტული აღნაგობის მქონე და საერთოდ სპორტი ხო ჯანმრთელობაა :)) თუმცა ზოგიერთი ცუდ ტრავმებს და პირიქით ჯანმრთელობის პრობლემებსაც არ მიიღებდა :(( მაგრამ სწორი ვარჯიშია საჭირო და მერე იქნებ გაგიმართლოთ და არც არაფერი დაგიშავდეთ :)) 10) სახალისო რამაც შეიძლება ითქვას, ფრენბურთის გარეშე თქვენი მეგობრები სიამაყით არ გაგაცნობდნენ სხვებს, როგორც ფრენბურთელს :D ღადაობაა, მაგრამ სიმართლე; 11)ფრენბურთი რომ არა, არავინ გეტყოდათ "გოგოებო, თქვენ სპორტსმენები ხართ? კალათბურთელები?.. ხელბურთელები?.. აბა?.. ფრენბურთი ეს რომელიააა?.. ააა..." დიდი სიხარულით შემიძლია ვთქვა, რომ ამ ბოლო ორი წლის განმავლობაში ბოლო შეკითხვას არ სვამენ ხოლმე :)) 12) ფრენბურთზე რომ არ შემოსულიყავით, არ იქნებოდით ფრენბურთის ამ არანორმალური, დარტყმული, რავი, ყველაფერზე წამსვლელი, მაგრამ ამასთანავე... მაინც ლამაზი და მაინც რო გიყვარს ისეთი ოჯახის წევრი. თანაც ამ ოჯახის თითქმის ყველა წევრთან რაღაც საერთო მოგონება გაკავშირებს; 13) დაა ყვეეელზე მთავარი! :))) არ გეცოდინებოდათ ფრენბურთის თამაში, არ ეზიარებოდით ამ უულამაზეს სპორტს, რომელიც ძალიან აზარტულია, სასიამოვნოა საყურებლად და სათამაშოდ ხომ სააერთოდ ძალიან მაგარია! განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც სიამოვნებით თამაშობ და გამოგდის ან თუნდაც არ გამოგდის, არ იძაბები, ვინ რას გეტყვის თამაშის მერე ან ვინ რას იტყვის შენზე, თამაშობ უბრალოდ შენთვის, შენი გუნდისთვის და ფრენბურთისთვის :)

ამ სურათს ისევ ვიყენებ, იმიტომ რომ საჭიროა ერთად იბრძოლოს ყველამ მიზნისთვის და უნდა მორჩეს შიდა დაპირისპირებები. გავუზიაროთ ყველამ საკუთარი აზრი ერთმანეთს, კრიტიკულიც მოვისმინოთ, დადებითიც, ოღონდ ლაქუცს მოვეშვათ :D მოკლედ, ჩვენ ყველამ მაინც გავაკეთოთ რამე ფრენბურთისთვის და თუ არ გამოვიდა, ის მაინც გვექნება სათქმელი, რომ ჩვენ ვცადეთ.

გილოცავთ ახალ 2013 წელს

2012 წელი როგორც ფრენბურთის სამყაროსთვის, ისე მთელი ქვეყნისთვის ცვლილებებისა და რთული გარჩევების წელი იყო. გისურვებთ და ვისურვებდი, რომ 2012 დარჩენილიყოს ყველაზე ცუდ წლად... 2013 წელი კი სულ ახალი შესაძლებლობების, ბედნიერების, სიხარულისა და მშვიდობის მომტანი ყოფილიყოს. 2012-ში ვისწავლეთ, რომ ერთ სფეროში ერთად არსებობა უნდა შეგვეძლოს, უნდა მივდიოდეთ კომპრომისზე, უნდა გავუძლოთ ერთმანეთს, რამდენადაც არ უნდა მოგვწონდეს ეს. ჩემთვის რთული იყო რაღაცების გადალახვა, შევეცადე სხვის ადგილზე დამეყენებინა თავი, ყველაფერი გავაკეთე, მაგრამ მაინც გამიჭირდა... ზოგმა გამიგო, ზოგმა ვერ... მაგრამ რაც მთავარია ყველაფერი მშვიდობით დასრულდა და იმედია დასრულდა :))

ძალიან დიდი სურვილი მაქვს, რომ 2013 წელს ყველანი ცოტათი უფრო კეთილები, წინდახედულები, შემწყნარებლები და საერთოდ ცოტათი უფრო უკეთესები გავხდეთ ვიდრე ვიყავით. მე პირადად ძალიან მინდა გავხდე უკეთესი :)) პიროვნულად იქნება ეს, ჯანმრთელობის მხრივ, გონებრივ შესაძლებლობებზე იქნება საუბარი თუ ფიზიკურზე... სულ ერთია :)) ყოველმხრივ განვვითარებულიყავით. ფრენბურთი იქეთ იყოს და ერთმანეთისთვის პირველ რიგში ადამიანები უნდა ვიყოთ.

შედარებით ახალ ფრენბურთელებს კიდევ ვურჩევ, რომ წინამორბედების გზას ნუ დაადგებით :)) ჩვენ სამაგალითოები ნამდვილად არ ვართ თქვენთვის. მთავარია სცეთ პატივი ერთმანეთს, უფროსებს და სულ პატარებსაც :)) არასოდეს შეხედოთ ერთმანეთს ზემოდან და ერთად აკეთეთ საქმე დიდი სიყვარულით, რომელიც ერთად დაიწყეთ ან იწყებთ. გილოცავთ ახალ წეელს!!! ის უდაოდ უკეთესი უნდა იყოოს ყოველი ჩვენგანისთვის! ცოტა ჩვენი ძალისხმევაც არის საჭირო, რა თქმა უნდა :)) წარმატებები ყველას!

ზოგჯერ კიდევ ასეთი დარტყმულებიც უნდა იყოთ :D აბა რაა... მაგრამ თან საქმე ;)) :*

* * *

ალბათ კრიტიკა ადვილი რამ არის, მაგრამ არა ყოველთვის. ხშირად მას არასწორად იგებენ, შენ თვითონ ზედმეტი მოგდის, ადამიანებს ზედმეტად ხდვებათ გულზე, არ სურთ აღიარება, ან თვლიან რომ შენ არ ხარ მართალი. ეს რაღაცები ძალიან ბუნებრივია. ვაღიარებ, რომ ძაალიან რთულია აიღო საკუთარ თავზე ამხელა პასუხისმგებლობა, იყო ობიექტური, წერო სიმართლე, თან გამოხატო საკუთარი აზრი და მერე კიდევ იმ ადამიანების კრიტიკას გაუძლო, ვინც ამის წაკითხვას მოახერხებს. მე ვფიქრობდი, რომ ეს ჩემი ბლოგია და მასში რასაც მინდა იმას დავწერ (ზოგადად ბლოგები ამისთვის არის ხომე), მაგრამ ამ შემთხვევაში, მე ჩემდაუნებურად დავიკისრე პასუხისმგებლობა, იმიტომ რომ ფრენბურთი არ არის განებივრებული გაშუქებით მედიის მხრიდან. მოკლედ, რაც არ უნდა იყოს, ბოდიშს გიხდით ამ აჟიოტაჟისვთის ვისაც გეწყინათ, ვისაც არ გწყენიათ, ვისაც გაგისწორდათ და მათაც, ვისაც გკიდიათ. ნეტავ რატომ გამიკვირდა ეს ყველაფერი მაშინ, როდესაც საქართველოში ზოგადად არ არის აღიარებული ჯანსაღი კრიტიკა და ადამიანური დავა, კამათი. მე უბრალოდ კიდევ ერთხელ გამოვხატავ საკუთარ აზრს და ამ აზრს არავის გახვევთ.

1. მე მინდა, რომ ეს სპორტი ყველასთვის იყოს ფრენბურთი და არა - ფრემბურთი, ხელბურთი ან კალათბურთი; 2. მე მინდა, რომ ჩვენ გავხდეთ კიდევ უფრო მეტნი და ფრენბურთი - პოპულარული; 3. მე მინდა, რომ მწვრთნელებს ჰქონდეთ მაღალი ხელფასები, რათა შეძლონ ამ საქმის თავისუფლად, დიდი სიყვარულით კეთება პრობლემებისა და უკანონო გადახვევების გარეშე; 4. მე მინდა, რომ ჩვენთან დაისადგუროს სიმშვიდემ და ერთმანეთს მეტი პატივისცემით მოვეპყრათ; 5. მე მინდა, რომ ახალი მოსული ბავშები ძველმა "კარგმა მოთამაშეებმა" არ დაჩაგრონ და მათ ზევიდან არ უყურონ. საერთოდ არავინ დაიბრალოს ლიდერობა და ვარსკვლავობა თვითნებურად; 6. მე მინდა, რომ ყველაფერი წყდებოდეს სამართლიანად და არავინ იჩაგრებოდეს უმიზეზოდ; 7. მე მინდა, რომ ფრენბურთში მოიშალოს საქართველოსთვის ასეთი დამახასიათებელი ნაცნობობის ინსტიტუტი; 8. მე მინდა, რომ ფრენბურთელებმა პირველ რიგში იფიქრონ ხოლმე ვარჯიშზე და ერთმანეთს შეეჯიბრონ მოედანზე; 9. მე მინდა, რომ მომავალმა პრეზიდენტმა თავი არ დაზოგოს ფრენბურთის ფეხზე დაყენებისათვის და არ მოირგოს სავარძელი, როგორც ქართველები ხშირად ვირგებთ ხოლმე; 10. მე მინდა, რომ მოთამაშე და მწვრთნელი ერთნაირად კარგად დაიხარჯონ; 11. მე მინდა, რომ მოთამაშესა და მწვრთნელს შრომა დაუფასდეთ; 12. მე მინდა, რომ რაც შეიძლება უფრო მეტმა ადამიანმა გამიგოს სწორად; 13. მე მინდა, რომ ზოგადად ერთმანეთს გავუგოთ ხოლმე და დავაფასოთ, გადავდოთ პიროვნული წყენა გვერდზე; 14. მე მინდა, რომ საქართველოს ჩემპიონატები იყოს ისეთი სანახაობრივი, რომ კიევის დარბაზი მაყურებლებისთვის არანაირად არ იყოს საკმარისი; 15. მე მინდა, რომ ქართველი ფრენბურთელები რაც შეიძლება უფრო ხშირად გავიდნენ საერთაშორისო ტურნირებზე, ელემენტარულ უნივერსიადებზე; 16. მე მინდა, რომ ჩვენი ბავშვები საზღვარგარეთ წავიდნენ სათამაშოდ და საჭირო დროს ნაკრებს დაეხმარონ ხოლმე; 17. მე ალბათ კიდევ ბევრი რამ მინდა, დარწმუნებული ვარ თქვენც... 18. მე მინდა, რომ ასეთი პოსტის დაწერის სურვილი აღარ გამიჩნდეს და უფრო მნიშვნელოვან რაღაცებზე მოგვიწიოს შემდეგში ფიქრი... წარმატებები ჩვენ!

P.S. კიდევ მინდა, რომ მას, ვინც არ ფიქრობს ფრენბურთის კარიერაზე, ჰქონდეს საშუალება ისიამოვნოს ამ სპორტის თამაშით :))

გაგიკვირდებათ და ისევ ფრენბურთი :))

ძალიან დიდი ხანი მინდოდა ახალი პოსტის გამოქვეყნება, მაგრამ თავს ვიკავებდი, ძალიან ბევრი აზრი მიტრიალებდა თავში, მაგრამ ზოგიერთ რაღაცაში ვიცოდი, ზედმეტად სუბიექტური ვიქნებოდი, თუმცა აქ სრული უფლება მაქვს ვიყო სუბიექტური, მაგრამ მაინც თავი შევიკავე, დაველოდე, სანამ ჩემი არეული ემოციები ცოტა ჩაცხრებოდა და დავიწყე...

რა დავიწყე? აი, აზრზე არ ვარ... ახლა დასრულდა საქართველოს ჩემპიონატების პირველი ტურები, გოგოებსა და ბიჭებში. დასრულდა ცოტა მოსალოდნელი შედეგებით, ყველა გუნდის წინასწარ მომზადებას რომ გადავხედოთ. ჩემთვის ეს ჩემპიონატი ძალიან უჩვეულო იყო. ერთწლიანი თუ წელიწად-ნახევრიანი პაუზის შემდეგ ისევ ვითამაშე. ეს ჩემთვის პირველი თამაშის წინ მოთელვის დროს გავაცნობიერე... ნუთუ ისევ... მაგრამ ახლა სულ სხვა განცდები მქონდა.

თითქოს გამოცდილი რომ გქვია (მხოლოდ საქართველოში და მხოლოდ ახლა თუ იტყვის კაცი ასეთ რაღაცას) და ხვდები, რომ იმას ვეღარ აკეთებ, რაც შეგეძლო, ეს გულს მწყვეტდა, ამასთან შეგუება ცოტა რთულია, თუმცა ვფიქრობ ყველაზე ხალისიანი მოთამაშის სტატუსი უნდა მომანიჭონ (მხოლოდ მარი დანელიას შემდეგ:)), მე მაინც მიხაროდა, რომ ვთამაშობდი, ეს ხომ ფრენბურთია :) ვიცი, რამდენიმე მოთამაშე განსაკუთრებით გამიგებს.

მართლა მიხარია, როდესაც გოგოები რთული ტრავმების შემდეგ ნელ-ნელა ბრუნდებიან, რომ ისიამოვნონ ფრენბურთის თამაშით. ვისაც ეს პროცესი არ დაუწყია, წარმატებებს ვუსურვებ :) ჩემპიონატამდე, კარგად მახსოვს, ფრენბურთის ჭუჭყიან სამზარეულოზე ვწერდი, რომელშიც ყარდა დახურულ კარს მიღმაც კი და კარი რომ შევაღე, მართლა არ შევმცდარვარ! :D ეს ყველაფერი ნათლადაც დავინახე, მაგრამ არ ვიმჩნევ და ვაგრძელებ გვერდის ადმინისტრატორობას და ვცდილობ ტაქტიანი ვიყო. ფრენბურთელებო, ვიცი, რომ ცოტანი ვართ, მაგრამ ყველანი ცალ-ცალკე საყვედურს როცა აცხადებთ, იცით რა ბევრნი ხდებით? :) რა თქმა უნდა, მე ვერ და არ ვიქნები ობიექტური, მაგრამ ყოველთვის ვცდილობ რაღაც ჩარჩოებში მოვიქციო თავი, რომ არავის შევეპასუხო. მოდით, ამით ცუდად ნუ ისარგებლებთ :)

საქართველოს ქალთა ჩემპიონატის პირველი ტური, ამ ბოლო დროს, უფრო გაცნობითი ხასიათის არის ხოლმე. ეს ტრადიცია 2 წელია რაც დამკვიდრდა და რთულია ფინალამდე რეალურად გადაანაწილო ადგილები გუნდებს შორის. ყველაფერი დამოკიდებულია მომზადებაზე, ხასიათსა და ბედზე :) ბიჭების უმაღლეს ლიგაში მსგავსი რაღაცები ნაკლებად ხდება ხოლმე. ასე როოოომ... ყველაფერი წინ არის, გოგოებო. იმედი მაქვს, მეორე ტური და ფინალი ბევრად სანახაობრივი იქნება. წარმატებები ყველას!

მაგრამ წარმატება ახლა არა მარტო ჩემპიონატის გამო გვჭირდება... 16 დეკემბერს არჩევნებია, საქართველოს ფრენბურთის ფედერაცდიის პრეზიდენტის არჩევნები. კარნდიდატურა მხოლოდ ორი ვიცი, ნეტა მატრიარქატი დაისადგურებს ფრენბურთში თუ პატრიარქატი.

მე პირადად მატრიარქატის მომხრე ვარ :) ახლა პირდაპირ კი ნუ გამიგებთ, რომ ბიჭების ჩამოშორებაზე ან მსგავს რამეზე ვსაუბრობ, მე ახლა პრეზიდენტზე მაქვს აქცენტი. ჩემი აზრით, ჯობია მოვიდეს ის ადამიანი, რომელიც იქნება პატიოსანი და მე კარგად ვიცი ვინ არის კანდიდატებს შორის პატიოსანი. მე ვიცი რომელი კანდიდატი არ დაიწყებს განზრახ რომელიმე გუნდის წინააღმდეგ მთელი ფედერაციის ძალების მიმართვას, როგორც ეს ერთ დროს თბილისის ფედერაციის წარმომადგენლებმა გააკეთეს და დაიშალა მართლა ძალიან კარგი გუნდი. მე ვიცი, რომელი კანდიდატი არ დაიწყებს საზღვარგარეთ გაშვებული მოთამაშეების ტრანსფერის ფულის მოტეხვას, ჯიბეში ჩადებას და ამის გამო დიდი პრობლემებისა და გაუგებრობის წარმოქმნას. მართლა ორივე კანდიდატს პატივს ვცემ, მაგრამ უბრალოდ ვიცი, რომელი არ ჩაიდებს ჯიბეში დაუმსახურებელ ფულს და არც სხვას მისცემს ამის საშუალებას. (ანუ მეორეზე პასუხისმგებელი ვერ ვიქნებიიიი არ ვიცი :) ) ეს კი ჩვენი მთავარი ტკივილია.

როგორც ყოველთვის :))

Hello Again

მოგესალმებით მათ, ვინც ჯერ კიდევ შემთხვევით ან განზრახ შემოვა ხოლმე ამ გვერდზე. ბოლო რამდენიმე თვის განმავლობაში ფრენბურთში დიდი აურ-ზაურისა და ინტრიგის პერიოდი იყო და პრინციპში ჯერ კიდევ არის. ამ ყველაფერს ქვეყანაში ბოლო დროს განვითარებულ მოვლენებს ნურავინ დაუკავშირებს. ეს ყველაფერი ხდებოდა და ხდება შიდა სამზარეულოში, რომელშიც ზოგჯერ მგონია, რომ უკვე საშინელი ბარდაგია, არავინ თავის მოვალეობას არ ასრულებს და უკვე ყარს აქაურობა...

რა საყვარელი სიტყვებით აღვწერ ყველაფერს :) ხო, შეიძლება ვაზვიადებ, მაგრამ ჩემთვის ეს უკვე ასე ჩანს. რომელ პროფესიონალიზმზეა საუბარი, ელემენტარული კულტურა არ გაგვაჩნია ერთმანეთთან ურთიერთობის. გეგონაბა იმდენნი ვართ და იმდენი რამე გვაქვს ფრენბურთელებს, რომ ამის გამო ღირს ერთმანეთს თავ-პირი დავამტვრიოთ(უფრო ზედა ეშელონებს ვუსვამ აქ ხაზს). როდესაც გაკვირვებული ადამიანი გკითხავს: "პროფესიონალი ფრენბურთელები არსებობენ საქართველოში?" და შენ გაღიზიანებული ეუბნები: "კი, როგორ არა?!" მერე უფიქრდები შენს სიტყვებს... რა პროფესიონალები, ყველანი ხომ მოყვარულები ვართ...

მალე საქართველოს (მოყვრაულთა :) ) ჩემპიონატი დაიწყება, ზოგიერთი გუნდი ახლა იწყებს მომზადებას, ზოგიც საერთოდ არ ემზადება. რატოომ? იმიტომ რომ ჩვენ ყველანი ვართ მოყვარულები და ფრენბურთის გამო სხვა რაღაცებზე უარს ვერ და არ ვიტყვით, საქართველოში კი ორი რაღაცის კარგად შეთავსება შეუძლებელია. ხოდა ჩვენც სხვა გზა არ გვაქვს და "ვჩაგრავთ" ფრენბურთს. ზოგს ჯანმრთელობის პრობლემა აქვს, ზოგი ზაფხულში კარგად სცემეს და უკვე გაგიკვირდებათ და ფორმაშია, ზოგს არ სცალია, ზოგს კიდევ აქვს ეს დრო და აქვს ბედნიერება სრულად ჩაერთოს ფრენბურთში. ბევრი ერთმანეთს გამარჯობასაც არ ეტყვის ან საერთოდ გინებასაც გაიგებთ ერთო-ორს, მაგრამ ეს ხო ფრენბურთია, ჩვენ ხო ამას უკვე მივეჩვიეთ და ჩვენ ყველანი ხო ასეთი "საყვარლები" ვართ. ხოო... მიუხედავად ყოველივე ამისა, მე მაინც მიხარია საქართველოს ჩემპიონატის დაწყება. თქვენ არ მოგენატრათ "წიწაკამოყრილი" ფრენბურთი? მე - კი. იმიტომ რომ ბევრი სასიამოვნო მოგონება ამომიტივტივდება და კარგ ადამიანებსაც ვნახავ :) გოგოებო და ბიჭებო,წარმატებულ და სასიამოვნო ჩემპიონატებს გისურვებთ :)

ფრენბურთი

დიდი შესვენების შემდეგ ისევ გესალმებით :) ფრენბურთის სფეროში რა მოხდა საინტერესო? ჩატარდა უნივერსიადა, ჯერ ვერ ჩატარდა მფრინავი ბურთი, ჩატარდა რაღაც ახალი... ეს არის ფრენბურთის ფესტივალი, ახლა კიდევ უნდა იყოს ქართველას თასი და პატარებისთვის დაგეგმილია ბათუმში ტურნირი. ნამდვილად, ისიც კარგია, რომ მცირე, არც-ისე მნიშვნელოვანი ტურნირები ტარდება საქართველოს ჩემპიონატის გარდა. ეს კარგია პირველ რიგში იმიტომ, რომ ფრენბურთელებს არ დაავიწყდეთ ფრენბურთის თამაში ჩემპიონატიდან ჩემპიონატამდე :) ახლა მე ვხუმრობ, მაგრამ ეს სამწუხაროდ სიმართლეა. ასევე კარგია იმიტომ, რომ სხვადასხვა ადგილას ფრენბურთის მცირე ტურნირი უფრო მეტი ადამიანის ყურს მიაწვდენს საქართველოში ფრენბურთის არსებობის შესახებ და მესამე... უბრალოდ კარგია! არ მეთანხმებით? რაც მეტი მით უკეთესი და რაც უფრო კარგი საპრიზო ფონდით, მით უმეტეს უკეთესი. ყოველ ტურნირზე სულ უფრო მეტ ახალ სახეს ვხედავ, ბევრიც ნიჭიერი და პერსპექტიულია (რა ბანალური სიტყვებია), მთავარია მხოლოდ ნიჭიერებად და პერსპექტიულებად არ დარჩეთ. თანაც ასე დარჩენა საქართველოში არც თუ ისე რთულია. იცით რამდენ ადამიანს ვიცნობ, რომელიც ამ სიტყვებს იმსახურებდა როცა ფრენბურთის თამაშს იწყებდა და 20 წლის შემდეგ ბებერად რომ მიიჩნიეს? ვიცი, რომ ბევრნი ხართ ასეთები და თქვენ შრომის ასე დაუფასებლობას არ იმსახურებდით.

ახლა გადავიდეთ უნივერსიადაზე, რომელიც საკმაოდ დიდი ხანი გრძელდებოდა, მასში ბევრმა ფრენბურთელმა მიიღო მონაწილეობა. უნივერსიადა წლიდან წლამდე სულ უფრო სანახაობრივი ხდება, გუნდები ძლიერდება და დაძაბულობაც მატულობს.

არის ძირითადად ფრენბურთელებით დაკომპლექტებული და უდაო ლიდერი გუნდები და ასევე ისეთი გუნდები, რომლებშიც ძირითადად ყველა "არაფრენბურთელი" სტუდენტია, მაგრამ მნიშვნელოვან წინააღმდეგობას უწევს ყველას. ასეთია აგრარული უნივერსიტეტის გოგოების გუნდი, რომელშიც მხოლოდ ერთი ფრენბურთელი თამაშობს და მასზე მიდის ძირითადი დატვირთვა, მაგრამ დანარჩენი გოგოები ძალიან მონდომებულები არიან და ეტყობათ, რომ მათ ძალა არ დაიშურეს ვარჯიშისთვის.

ასევე გამოირჩევა საქართველოს უნივერსიტეტის ბიჭების გუნდი, რომელშიც არც ერთი ფრენბურთელი არ თამაშობს, მაგრამ სტუდენტებმა დიდი წინააღმდეგობა გაუწიეს ყველა მოწინააღმდეგეს და მესამე ადგილზე გასვლის შანსიც ჰქონდათ. ბიჭები უბრალოდ სისტემატურად მონდომებით ვარჯიშობდნენ და შედეგმაც არ დააყოვნა. სამედიცინო უნივერსიტეტის გოგოების გუნდიც კარგად გამოიყურებოდა ფრენბურთელების სიმწირის თაობაზე. გამარჯვებულებზე უკვე აღარ ვისაუბრებ :) ეს უკვე ყველამ კარგად იცით. რამდენიმე უნივერსიტეტმა ყველას იმედი გაუცრუა კიდეც, მაგრამ ხო იცით... ეს თამაშია, თან საყვარელი, ლამაზი და სასიამოვნო თამაში.

ამ დღეებში ფრენბურთი მომენატრა საშინლად ... იცით რატომ? იმიტომ რომ ჩემი გუნდელები ვნახე, შევიკრიბეთ ძველი "სასტავი" და ძალიან სასიამოვნო იყო ეს შეხვედრა. სასიამოვნო განსაკუთრებით იმიტომ, რომ ჩვენთან ამერიკიდან ჩამოვიდა ჩვენი საყვარელი მუყუსა! ყველამ რომ კარგად გაიგოთ, ჩამოვიდა ნინო მუყასაშვილი და ძალიან გაგვახარა. აი, ფრენბურთელებო, ეს სპორტი თუნდაც იმიტომ მიყვარს, რომ მე ფრენბურთის წყალობით მყავს მეგობრები, რომლებთანაც დიდი ხნის განმავლობაში მიწევდა ვარჯიში, თამაში, ცხოვრება, გართობა და ცუდი რაღაცების გაგებაც. ერთად იმდენი რამ გვაქვს გადატანილი, რომ მთელი ცხოვრებაც გვეყოფა. კარგი ფრენბურთელები თუ ვერ გამოდიხართ, შეიძინეთ კარგი მეგობრები და ნუ გადაახტებით თავზე ერთმანეთს არაფრის გამო, ნამდვილად არ ღის. ისევ გავიმეორებ სიტყვებს, გიყვარდეთ და ისიამოვნეთ ფრენბურთით :)