გილოცავთ ახალ 2013 წელს

2012 წელი როგორც ფრენბურთის სამყაროსთვის, ისე მთელი ქვეყნისთვის ცვლილებებისა და რთული გარჩევების წელი იყო. გისურვებთ და ვისურვებდი, რომ 2012 დარჩენილიყოს ყველაზე ცუდ წლად... 2013 წელი კი სულ ახალი შესაძლებლობების, ბედნიერების, სიხარულისა და მშვიდობის მომტანი ყოფილიყოს. 2012-ში ვისწავლეთ, რომ ერთ სფეროში ერთად არსებობა უნდა შეგვეძლოს, უნდა მივდიოდეთ კომპრომისზე, უნდა გავუძლოთ ერთმანეთს, რამდენადაც არ უნდა მოგვწონდეს ეს. ჩემთვის რთული იყო რაღაცების გადალახვა, შევეცადე სხვის ადგილზე დამეყენებინა თავი, ყველაფერი გავაკეთე, მაგრამ მაინც გამიჭირდა... ზოგმა გამიგო, ზოგმა ვერ... მაგრამ რაც მთავარია ყველაფერი მშვიდობით დასრულდა და იმედია დასრულდა :))

ძალიან დიდი სურვილი მაქვს, რომ 2013 წელს ყველანი ცოტათი უფრო კეთილები, წინდახედულები, შემწყნარებლები და საერთოდ ცოტათი უფრო უკეთესები გავხდეთ ვიდრე ვიყავით. მე პირადად ძალიან მინდა გავხდე უკეთესი :)) პიროვნულად იქნება ეს, ჯანმრთელობის მხრივ, გონებრივ შესაძლებლობებზე იქნება საუბარი თუ ფიზიკურზე... სულ ერთია :)) ყოველმხრივ განვვითარებულიყავით. ფრენბურთი იქეთ იყოს და ერთმანეთისთვის პირველ რიგში ადამიანები უნდა ვიყოთ.

შედარებით ახალ ფრენბურთელებს კიდევ ვურჩევ, რომ წინამორბედების გზას ნუ დაადგებით :)) ჩვენ სამაგალითოები ნამდვილად არ ვართ თქვენთვის. მთავარია სცეთ პატივი ერთმანეთს, უფროსებს და სულ პატარებსაც :)) არასოდეს შეხედოთ ერთმანეთს ზემოდან და ერთად აკეთეთ საქმე დიდი სიყვარულით, რომელიც ერთად დაიწყეთ ან იწყებთ. გილოცავთ ახალ წეელს!!! ის უდაოდ უკეთესი უნდა იყოოს ყოველი ჩვენგანისთვის! ცოტა ჩვენი ძალისხმევაც არის საჭირო, რა თქმა უნდა :)) წარმატებები ყველას!

ზოგჯერ კიდევ ასეთი დარტყმულებიც უნდა იყოთ :D აბა რაა... მაგრამ თან საქმე ;)) :*

* * *

ალბათ კრიტიკა ადვილი რამ არის, მაგრამ არა ყოველთვის. ხშირად მას არასწორად იგებენ, შენ თვითონ ზედმეტი მოგდის, ადამიანებს ზედმეტად ხდვებათ გულზე, არ სურთ აღიარება, ან თვლიან რომ შენ არ ხარ მართალი. ეს რაღაცები ძალიან ბუნებრივია. ვაღიარებ, რომ ძაალიან რთულია აიღო საკუთარ თავზე ამხელა პასუხისმგებლობა, იყო ობიექტური, წერო სიმართლე, თან გამოხატო საკუთარი აზრი და მერე კიდევ იმ ადამიანების კრიტიკას გაუძლო, ვინც ამის წაკითხვას მოახერხებს. მე ვფიქრობდი, რომ ეს ჩემი ბლოგია და მასში რასაც მინდა იმას დავწერ (ზოგადად ბლოგები ამისთვის არის ხომე), მაგრამ ამ შემთხვევაში, მე ჩემდაუნებურად დავიკისრე პასუხისმგებლობა, იმიტომ რომ ფრენბურთი არ არის განებივრებული გაშუქებით მედიის მხრიდან. მოკლედ, რაც არ უნდა იყოს, ბოდიშს გიხდით ამ აჟიოტაჟისვთის ვისაც გეწყინათ, ვისაც არ გწყენიათ, ვისაც გაგისწორდათ და მათაც, ვისაც გკიდიათ. ნეტავ რატომ გამიკვირდა ეს ყველაფერი მაშინ, როდესაც საქართველოში ზოგადად არ არის აღიარებული ჯანსაღი კრიტიკა და ადამიანური დავა, კამათი. მე უბრალოდ კიდევ ერთხელ გამოვხატავ საკუთარ აზრს და ამ აზრს არავის გახვევთ.

1. მე მინდა, რომ ეს სპორტი ყველასთვის იყოს ფრენბურთი და არა - ფრემბურთი, ხელბურთი ან კალათბურთი; 2. მე მინდა, რომ ჩვენ გავხდეთ კიდევ უფრო მეტნი და ფრენბურთი - პოპულარული; 3. მე მინდა, რომ მწვრთნელებს ჰქონდეთ მაღალი ხელფასები, რათა შეძლონ ამ საქმის თავისუფლად, დიდი სიყვარულით კეთება პრობლემებისა და უკანონო გადახვევების გარეშე; 4. მე მინდა, რომ ჩვენთან დაისადგუროს სიმშვიდემ და ერთმანეთს მეტი პატივისცემით მოვეპყრათ; 5. მე მინდა, რომ ახალი მოსული ბავშები ძველმა "კარგმა მოთამაშეებმა" არ დაჩაგრონ და მათ ზევიდან არ უყურონ. საერთოდ არავინ დაიბრალოს ლიდერობა და ვარსკვლავობა თვითნებურად; 6. მე მინდა, რომ ყველაფერი წყდებოდეს სამართლიანად და არავინ იჩაგრებოდეს უმიზეზოდ; 7. მე მინდა, რომ ფრენბურთში მოიშალოს საქართველოსთვის ასეთი დამახასიათებელი ნაცნობობის ინსტიტუტი; 8. მე მინდა, რომ ფრენბურთელებმა პირველ რიგში იფიქრონ ხოლმე ვარჯიშზე და ერთმანეთს შეეჯიბრონ მოედანზე; 9. მე მინდა, რომ მომავალმა პრეზიდენტმა თავი არ დაზოგოს ფრენბურთის ფეხზე დაყენებისათვის და არ მოირგოს სავარძელი, როგორც ქართველები ხშირად ვირგებთ ხოლმე; 10. მე მინდა, რომ მოთამაშე და მწვრთნელი ერთნაირად კარგად დაიხარჯონ; 11. მე მინდა, რომ მოთამაშესა და მწვრთნელს შრომა დაუფასდეთ; 12. მე მინდა, რომ რაც შეიძლება უფრო მეტმა ადამიანმა გამიგოს სწორად; 13. მე მინდა, რომ ზოგადად ერთმანეთს გავუგოთ ხოლმე და დავაფასოთ, გადავდოთ პიროვნული წყენა გვერდზე; 14. მე მინდა, რომ საქართველოს ჩემპიონატები იყოს ისეთი სანახაობრივი, რომ კიევის დარბაზი მაყურებლებისთვის არანაირად არ იყოს საკმარისი; 15. მე მინდა, რომ ქართველი ფრენბურთელები რაც შეიძლება უფრო ხშირად გავიდნენ საერთაშორისო ტურნირებზე, ელემენტარულ უნივერსიადებზე; 16. მე მინდა, რომ ჩვენი ბავშვები საზღვარგარეთ წავიდნენ სათამაშოდ და საჭირო დროს ნაკრებს დაეხმარონ ხოლმე; 17. მე ალბათ კიდევ ბევრი რამ მინდა, დარწმუნებული ვარ თქვენც... 18. მე მინდა, რომ ასეთი პოსტის დაწერის სურვილი აღარ გამიჩნდეს და უფრო მნიშვნელოვან რაღაცებზე მოგვიწიოს შემდეგში ფიქრი... წარმატებები ჩვენ!

P.S. კიდევ მინდა, რომ მას, ვინც არ ფიქრობს ფრენბურთის კარიერაზე, ჰქონდეს საშუალება ისიამოვნოს ამ სპორტის თამაშით :))

გაგიკვირდებათ და ისევ ფრენბურთი :))

ძალიან დიდი ხანი მინდოდა ახალი პოსტის გამოქვეყნება, მაგრამ თავს ვიკავებდი, ძალიან ბევრი აზრი მიტრიალებდა თავში, მაგრამ ზოგიერთ რაღაცაში ვიცოდი, ზედმეტად სუბიექტური ვიქნებოდი, თუმცა აქ სრული უფლება მაქვს ვიყო სუბიექტური, მაგრამ მაინც თავი შევიკავე, დაველოდე, სანამ ჩემი არეული ემოციები ცოტა ჩაცხრებოდა და დავიწყე...

რა დავიწყე? აი, აზრზე არ ვარ... ახლა დასრულდა საქართველოს ჩემპიონატების პირველი ტურები, გოგოებსა და ბიჭებში. დასრულდა ცოტა მოსალოდნელი შედეგებით, ყველა გუნდის წინასწარ მომზადებას რომ გადავხედოთ. ჩემთვის ეს ჩემპიონატი ძალიან უჩვეულო იყო. ერთწლიანი თუ წელიწად-ნახევრიანი პაუზის შემდეგ ისევ ვითამაშე. ეს ჩემთვის პირველი თამაშის წინ მოთელვის დროს გავაცნობიერე... ნუთუ ისევ... მაგრამ ახლა სულ სხვა განცდები მქონდა.

თითქოს გამოცდილი რომ გქვია (მხოლოდ საქართველოში და მხოლოდ ახლა თუ იტყვის კაცი ასეთ რაღაცას) და ხვდები, რომ იმას ვეღარ აკეთებ, რაც შეგეძლო, ეს გულს მწყვეტდა, ამასთან შეგუება ცოტა რთულია, თუმცა ვფიქრობ ყველაზე ხალისიანი მოთამაშის სტატუსი უნდა მომანიჭონ (მხოლოდ მარი დანელიას შემდეგ:)), მე მაინც მიხაროდა, რომ ვთამაშობდი, ეს ხომ ფრენბურთია :) ვიცი, რამდენიმე მოთამაშე განსაკუთრებით გამიგებს.

მართლა მიხარია, როდესაც გოგოები რთული ტრავმების შემდეგ ნელ-ნელა ბრუნდებიან, რომ ისიამოვნონ ფრენბურთის თამაშით. ვისაც ეს პროცესი არ დაუწყია, წარმატებებს ვუსურვებ :) ჩემპიონატამდე, კარგად მახსოვს, ფრენბურთის ჭუჭყიან სამზარეულოზე ვწერდი, რომელშიც ყარდა დახურულ კარს მიღმაც კი და კარი რომ შევაღე, მართლა არ შევმცდარვარ! :D ეს ყველაფერი ნათლადაც დავინახე, მაგრამ არ ვიმჩნევ და ვაგრძელებ გვერდის ადმინისტრატორობას და ვცდილობ ტაქტიანი ვიყო. ფრენბურთელებო, ვიცი, რომ ცოტანი ვართ, მაგრამ ყველანი ცალ-ცალკე საყვედურს როცა აცხადებთ, იცით რა ბევრნი ხდებით? :) რა თქმა უნდა, მე ვერ და არ ვიქნები ობიექტური, მაგრამ ყოველთვის ვცდილობ რაღაც ჩარჩოებში მოვიქციო თავი, რომ არავის შევეპასუხო. მოდით, ამით ცუდად ნუ ისარგებლებთ :)

საქართველოს ქალთა ჩემპიონატის პირველი ტური, ამ ბოლო დროს, უფრო გაცნობითი ხასიათის არის ხოლმე. ეს ტრადიცია 2 წელია რაც დამკვიდრდა და რთულია ფინალამდე რეალურად გადაანაწილო ადგილები გუნდებს შორის. ყველაფერი დამოკიდებულია მომზადებაზე, ხასიათსა და ბედზე :) ბიჭების უმაღლეს ლიგაში მსგავსი რაღაცები ნაკლებად ხდება ხოლმე. ასე როოოომ... ყველაფერი წინ არის, გოგოებო. იმედი მაქვს, მეორე ტური და ფინალი ბევრად სანახაობრივი იქნება. წარმატებები ყველას!

მაგრამ წარმატება ახლა არა მარტო ჩემპიონატის გამო გვჭირდება... 16 დეკემბერს არჩევნებია, საქართველოს ფრენბურთის ფედერაცდიის პრეზიდენტის არჩევნები. კარნდიდატურა მხოლოდ ორი ვიცი, ნეტა მატრიარქატი დაისადგურებს ფრენბურთში თუ პატრიარქატი.

მე პირადად მატრიარქატის მომხრე ვარ :) ახლა პირდაპირ კი ნუ გამიგებთ, რომ ბიჭების ჩამოშორებაზე ან მსგავს რამეზე ვსაუბრობ, მე ახლა პრეზიდენტზე მაქვს აქცენტი. ჩემი აზრით, ჯობია მოვიდეს ის ადამიანი, რომელიც იქნება პატიოსანი და მე კარგად ვიცი ვინ არის კანდიდატებს შორის პატიოსანი. მე ვიცი რომელი კანდიდატი არ დაიწყებს განზრახ რომელიმე გუნდის წინააღმდეგ მთელი ფედერაციის ძალების მიმართვას, როგორც ეს ერთ დროს თბილისის ფედერაციის წარმომადგენლებმა გააკეთეს და დაიშალა მართლა ძალიან კარგი გუნდი. მე ვიცი, რომელი კანდიდატი არ დაიწყებს საზღვარგარეთ გაშვებული მოთამაშეების ტრანსფერის ფულის მოტეხვას, ჯიბეში ჩადებას და ამის გამო დიდი პრობლემებისა და გაუგებრობის წარმოქმნას. მართლა ორივე კანდიდატს პატივს ვცემ, მაგრამ უბრალოდ ვიცი, რომელი არ ჩაიდებს ჯიბეში დაუმსახურებელ ფულს და არც სხვას მისცემს ამის საშუალებას. (ანუ მეორეზე პასუხისმგებელი ვერ ვიქნებიიიი არ ვიცი :) ) ეს კი ჩვენი მთავარი ტკივილია.

როგორც ყოველთვის :))